اگر این سوال از هر پدر و مادری پرسیده شود که بزرگترین آرزوی شما برای فرزندان تان چیست؟ با پاسخ‌های ذیل مواجه میشویم:
- دوست دارم بچه‌هایم از زندگی لذت ببرند، و هر روز را مانند معجزه‌ی تلقی کنند و آن را ارج بگذارند. صرف نظر از شغلی که دارند، همو.اره احساس موفقیت، اعتبار و ارزش نمایند. نسبت به خود شان و زندگی دیدی مثبت و سازنده داشته باشند. طوری تربیت شوند که بتوانند از بروز دشواری‌هایی که ممکن است آن‌ها را از پای در آورد، جلوگیری کنند. هرگز به افسردگی و درماندگی دچار نشوند. افرادی عصبی بار نیایند. از چنان احساس امنیت و آرامش درونی برخوردار باشند، که بتوانند در صورت بروز مشکلات از خود مقاومت و پایداری نشان بدهند. قدر و ارزش زمان حال را درک کنند، از سفر زندگی لذت ببرند و روی قسمت و تقدیر بیش از حد تکیه نکنند و تأکید نگذارند. فرزندانی مسول و با احساس داشته باشم، فرزندانی که برای طبیعت و بشریت ارزش و احترام قایل هستند. بتوانند توانایی‌های بالقوه خود را کشف و جستجو کنند، در زندگی هدف مشخصی داشته باشند، و ضمن رضایت از زندگی اهل مبارزه باشند. فرصت‌های نیکویی را که در پس تجارب تلخ و اجتناب ناپذیر زندگی نهفته است، کشف نمایند و به دست آورند. به سلامت جسم و روح خود علاقمند باشند.
پاسخ های بالا ، جواب‌های نمونه‌ی بود که یک نویسنده آمریکایی در تحقیقاتی که انجام داده است به آن رسیده است.[1]
